47

با خاله و همسر باقر خداحافظی کردیم و دوباره به راه افتادیم . با رابطمان در ایران تماس گرفتم و شرح ماجرای آن چند روز را برایش بازگو کردم و همچنین شرایط حال حاظرمان را . گفت که منتظر تماسش باشیم . پس از مدتی تماس گرفت و گفت که اصلا به ترمینال نرویم چرا که مطمئنا آدمهای کاظم آنجا خواهند بود و به دردسر خواهیم افتاد . گفت که شب را در مسافرخانه یا هتلی بگذرانید تا فردا ببینیم چه میشود کرد . مدتی به دنبال یک مسافر خانه مناسب بودیم که دوباره رایطمان زنگ زد . گفت که اتفاقی با یکی از دوستان ترکش  در ترکیه تماس گرفته بابت اینکه آیا کسی را در اضمیر میشناسد تا به ما معرفی کند و کمکمان کند و ظاهرا ان دوست خودش همان روز در اضمیر بوده . در استانبول کارگاه تولید جوراب داشت و اتفاقی آن روز برای بازاریابی محصولاتش به اضمیر آمده بود . رابطمان در ضمن اینکه خیلی خوشحال بود گفت که منتظر تماسش باشیم . گفت که تماس میگسرد و بگویید کجایید و می آید دنبالتان .. در این حین کاظم و سعید  بارها به گوشی من زنگ زد که جواب ندادم . مشکل آن بود که ما زبان ترکی را اصلا متوجه نمیشدیم و دوست رابطمان که ثمیر نام داشت هم ایرانی متوجه نمیشد . تماس گرفت . هیچکداممان متوجه نشدیم از صحبتهای همدیگر . چیزی به ذهنم رسید و خودم را به جایی که تعدادی تاکسی بودند رساندم و تلفن را به یکی از آنها دادم و از او خواستم که صحبت کند . راننده ی تاکسی چند دقیقه ای با سمیر صحبت کرد و اشاره کرد که سوار شویم . به محل که رسیدیم ثمیر منتظرمان ایستاده بود . مردی بود میانسال با موههای جوگندمی و چهره ای بسیار ارام و مهربان . برخورد خیلی گرم و صمیمانه ای داشت . همان موقع ثمیر تماسی گرفت و تلفن را به من داد . پشت خط پسر جوانی بود که فارسی میدانست و گفت شماره ی او را داشته باشم و اگر چیزی لازم داشتیم با او تماس بگریم تا به ثمیر منتقل کند . همچنین گفت آن شب را به هتل محل اقامت ثمیر خواهیم رفت و فردا با اتومبیل ثمیر به سوی استامبول حرکت خواهیم کرد . ثمیر چنذ جمله ی محدود انگلیسی میدانست که محدود به احوال پرسی بود و دیگر امکان هم صحبتی دیگری با هم نداشتیم . به اتفاق ثمیر به حجره ای در همان نزذیکی رفتیم و مرد حجره ذار برایمان چای و نوعی شیرینی ترکی اورد .