سلام

اما این منم 

مرسده 

نقشم اینجا سرو سامون دادن به نوشته های مهدیه ... 

فعلا تنها کاری که از دستم برمیاد اینه که این وبلاگ رو بسازم و روز نوشته هاش رو که پر از پریشونی و نگرانی و تجربه های تازه است اینجا سر جمع کنم تا با هم بخونیم و باور نکنیم که چقدر دوره و اون سر دنیاست و تصور کنیم که خودشه که داره برامون تعریف می کنه مثل گذشته.. برای اینکه جای خالیشو یه کم بشه پر کرد. 

از جان طمع بریدن آسان بود ولیکن 

از دوستان جانی مشکل توان بریدن